Наш бурны век ня любіць хараства. Ён разбурае колер, формы, рысы. А ў нас расьце мурожная трава, Бушуюць вязы, лозы, барбарысы. Такі раскошны, велічны абшар! А мастакі асьлеплі, захварэлі; Яны згасілі талент, як ліхтар... I селі плямы мутнай акварэлі. Наш бурны век ня любіць хараства, Ад разбурэньня формаў песьня гіне. Таму цяпер Хрыстовага Раства Ня бачаць людзі чэрствыя ў краіне. Ня бачаць людзі любасьці зямной, Матэрыя ўсьміхаецца пачварай. Ізноў патоп... I прыйдзе новы Ной Наш ратаваць каўчэг з красой-ахвярай. I я хачу з тэй ноевай сям'ёй, Зь ягонымі шляхотнымі сынамі, Жыць хараством, любоўю, цяплынёй Ды абуджаць прыгожы сьвет і ў Хаме.
|
|